Krasnodębski Mikołaj
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 210
ISBN 978-83-61612-18-6
cena 30 zł
Zaproponowana do publikacji w wydawnictwie NWSP Białystok książka doktora Krasnodębskiego, znanego ze swych prac na temat filozofii wychowania, jest bardzo interesującą i pogłębioną refleksją o podstawach koncepcji wychowania. Autor, opierając się na pracach Mieczysława Gogacza, opowiada się za koniecznością ścisłego związku między pedagogiką i filozofią. Brak tego związku jest zdaniem dr. Krasnodębskiego jedną z poważnych przyczyn «kryzysu» pedagogiki. Podstawowa teza zaproponowanej rozprawy jest obroną pedagogiki realistycznej opartej o filozofię realizmu. Ogromną zaletą tego podejścia jest umieszczenie człowieka i jego ochrony w centrum refleksji o wychowaniu.
Dla czytelnika, który nie jest specjalistą w tej dziedzinie ( … ), książka dr. Krasnodębskiego daje dużo do myślenia o potrzebie filozofii i jej związku z innymi dyscyplinami. Jest też ona zaproszeniem do refleksji o człowieku i o jego społecznej (relacjonalnej) naturze. Dla mnie była też odkryciem prac Mieczysława Gogacza.
– z recenzji prof. dr hab. Ewy Drozdy-Senkowskiej z Universite Paris Descartes
Książka dr. Mikołaja Krasnodębskiego podejmuje ważny naukowo i społecznie temat podstaw wychowania opartego na antropologii filozoficznej i etyce, unikając w ten sposób ideologicznych i irracjonalistycznych motywów uzasadniających podejmowanie działań wychowawczych i kształceniowych. Nawiązując do badań Mieczysława Gogacza M. Krasnodębski daje wyraz przekonaniu o filozoficznych podstawach wychowania, jako pierwszym i ostatecznym fundamencie zasad i intelektualnie ujętym punktem wyjścia. To on determinuje kolejne konsekwencje i wpływa na jakość działań powodujących wielorakie skutki dzięki zaistniałym relacjom i sprawnościom moralnym. Autor w obszarze analiz metapedagogicznych sięga do filozoficznych koncepcji antropologicznych całościowo ujmujących pryncypia osoby, ostatecznego podmiotu działań. Dzięki temu udało się przedstawić pedagogikę, która jest nauką szczegółową. jako zasadnie wkomponowaną w harmonię nauk o człowieku. Jak już wspomniano, specyfiką proponowanej realistycznej teorii wychowania jest jej spójne powiązanie z antropologią filozoficzną i etyką celem wskazania na zasady wyboru czynności wychowania. W recenzowanej książce są ukazane powody kryzysu występujące we współczesnej pedagogice formułowane przez różnych badaczy. Niemały wpływ na różnorodność stanowisk teorii wychowania mieli filozofowie poczynając od starożytnych sofistów, Sokratesa i kolejnych największych filozofów aż po współczesnych np. Marcela, Heideggera, Schelera, Maritaina, szkoły lwowsko-warszawskiej, tomistów, itd. Zakorzenienie pedagogiki mimo autonomizujących prób otrząsania się z filozofii trwa, i z korzyścią dla obu dyscyplin nadal trwać będzie.
– z recenzji dr hab. Tadeusza Klimskiego, prof. UKS